Het kan de beste overkomen. Je leven lang doe je fysiek zwaar werk en dan komt er een moment dat je lichaam zegt: ‘’doe maar even rustig aan’’. Hier kan de altijd vrolijke, Brabantse Piet (51) over meepraten. Na een tijd in de ziektewet vond hij, dankzij hulp van instanties, zijn nieuwe geluk als verkeersregelaar bij Binck en zo startte zijn nieuwe avontuur. In dit blog vertelt Piet over zijn leven, het traject waar hij terecht in is gekomen en wat hij van zijn werk als verkeersregelaar vindt.
‘’Ik ben via het UWV met Binck in aanraking gekomen. Ik zag het eigenlijk niet zitten om verkeersregelaar te worden. Het buitenzijn, de regen en de kou leek me maar niks. Het eerste aanbod heb ik dan ook afgewezen. Daarna dacht ik: ‘‘Piet, je kan het toch gewoon proberen? Misschien vind je het wel leuk!’’. Toen heb ik toch maar teruggebeld om het wel te doen. Hierna ben ik de 3-daagse cursus voor de aanstellingspas gaan volgen en zo is het balletje snel gaan rollen. Dit heeft me tot nu toe alleen maar positief verbaast’’
Het zit in de natuur van de gemotiveerde mens om door te blijven gaan en niet te luisteren naar het lichaam. Maar er komt natuurlijk een moment dat het tijd wordt om wél te luisteren en het iets rustiger aan te doen. Piet heeft zijn leven lang zwaar werk verricht en is eigenlijk altijd erg actief gebleven. ‘’Ik heb van alles gedaan. Ik ben timmerman geweest, ploeger, stukadoor, loodgieter, heftruckchauffeur; ik ben gewoon een mannetje van alles.’’ vertelt hij ons. Ooit is hij fysiek werk gaan doen, doordat zijn broers in de bouw werkten. Hierna is hij er eigenlijk nooit meer mee gestopt.
Wanneer je zoveel als Piet gedaan hebt, werkt het lichaam op een moment tegen. ‘’Helaas is er twee jaar geleden artrose ontstaan in m’n schouder en nek. Hierna heb ik een lange tijd gedwongen stil moeten zitten’’. Het thuisblijven en stilzitten is nooit iets voor Piet geweest. Erg gelukkig vertelt hij ons dan ook dat hij na 1,5 jaar thuis zitten weer aan de slag kon. ‘’Het UWV zocht samen met mij naar werk dat ik niet alleen leuk zou vinden, maar ook wat ik kon uitvoeren zonder last te krijgen van m’n schouder en nek. Verkeersregelaar paste heel goed in dit profiel. Sinds ik als verkeersregelaar werk ben ik een stuk blijer en energieker – eigenlijk gewoon weer mijzelf’’.
Bij Binck hebben we een aantal mooie kernwaarden: blij, betrouwbaar en betrokken. Piet is een uitstekend voorbeeld van een Binck die deze kernwaarden met zich meedraagt. Piet is een blije en rasechte Brabander, een betrokken vader en aanstaand opa, en een betrouwbare werknemer van Binck. De Brabander staat erom bekend altijd blij en vrolijk te zijn en dat ontgaat menig collega en bezoeker dan ook niet. ‘’Ik kan er ook niks aan doen dat ik zo lief en vriendelijk ben. Pasgeleden in Bergen op Zoom kwam er een dame, die eigenlijk wel vaker langskwam. Ik stond toen op de parkeerplaats en begroette deze dame door haar gedag te zeggen en een fijne middag te wensen. Als reactie hierop kreeg ik te horen dat ik altijd zo vrolijk en vriendelijk ben. Dat was een erg leuk en fijn compliment. Ik ben dan ook blij dat ik deze vorm van gezelligheid terugvind op mijn werk als verkeersregelaar’’. Voor Piet maakt het feit dat hij leuke collega’s heeft, dit werk kan verrichten zonder pijn aan zijn schouder of nek, en het contact met mensen deze baan ideaal. ‘’Ik zag het eigenlijk niet zitten, maar vind het toch wel heel leuk en heb zeker geen spijt van deze stap’’, vertelt hij ons.
Er zijn volgens Piet te veel vooroordelen over het werk als verkeersregelaar. Zo leek hem het werk op voorhand een stuk minder leuk. Hierin is hij natuurlijk inmiddels bijgedraaid. Hij snapt dan nu ook niet meer waarom men nog een vooroordeel over verkeersregelaars heeft. ‘’Iedereen heeft zijn eigen verhaal en daar moet je jezelf niet in mee laten slepen. Als je dat doet, dan ga je snel hetzelfde denken als anderen. Het werk past bij je of het werk past niet bij je. Het werk past bij mij en ik doe het met veel plezier’’. Naast het feit dat hij er gelukkig van wordt, is Piet door zijn werk in gaan zien hoe belangrijk het is dat er verkeersregelaars zijn. Hij vindt het dan ook onbegrijpelijk dat er mensen zijn die vervelend tegen verkeersregelaars doen. ‘’Over het algemeen gaat men natuurlijk met respect met je om, maar er zijn nog steeds mensen die niet luisteren en gewoon doorrijden als je ze beveelt te stoppen. Dat vind ik raar, onbegrijpelijk en ronduit asociaal. Wij staan er voor de veiligheid en je brengt niet alleen mij, maar ook anderen in gevaar. Wij verdienen wel iets meer respect’’, zegt hij. Dit percentage is volgens hem wel klein vergeleken met mensen die wel luisteren naar zijn bevelen, maar elk asociaal persoon is er één te veel.
Piet is gelukkig dat hij zichzelf weer terug heeft gevonden mede dankzij Binck en het UWV. Hij ziet zichzelf dit werk dan ook nog wel even doen. Binnenkort wordt hij voor het eerst opa en hier kijkt hij natuurlijk het meeste naar uit. Hij hoopt veel geluk uit zijn gezin, toekomstig kleinkind en werk te halen. Hiernaast geniet hij volop van het bouwen van ‘gaming PC’s’ met zijn zoon en is hij een echte filmliefhebber. Zo positief als dat Piet in het leven staat, hebben wij ze zelden gezien. ‘’Het komt altijd goed, maar als het niet goedkomt, is het ook goed’’, zegt hij dan ook met een lach. Zijn verhaal bekrachtigt dit eigenlijk alleen maar; het ging een tijdje wat minder, maar het is uiteindelijk toch goed gekomen.
