Jannick Oostwouder (32) kwam binnen als stagiair en is nu financieel directeur.
Hij is een bikkel, ambitieus en een tikkie chaotisch. Maar ook een gezelligheidsdier, trotse vader en financieel directeur van Binck. We hebben het natuurlijk over Jannick Oostwouder. Bijna tien jaar geleden belde hij aan bij Zonweg 28. Iets waar Jannick vandaag nog steeds dankbaar voor is. Dat zijn stage zou uitlopen op een glansrijke carrière had hij nooit kunnen bedenken. En dat hij op kantoor de liefde van zijn leven ontmoette ook niet. We blikken samen terug.
Toen Jannick in 2014, tijdens zijn opleiding Accountancy aan De Haagse Hogeschool, een stageplek zocht ging hij bij twee bedrijven langs. Het eerste was gigantisch, de tweede een start-up genaamd Binck. “Bij de een kreeg ik een bezoekerspas en sprak ik hele serieuze mannen in pak, de ander had een klein kantoortje met maar twee werknemers. Ik weet nog goed dat ik voor het eerst aanbelde bij Binck. Dat blauwe tapijt… Maar na een leuke kennis- making met Mario wist ik het gelijk: hier ga ik op mijn plek zitten.”
Jannick kreeg twee mappen en één duidelijke taak: structuur brengen in de financiële administratie. “Mario ging naar klanten en ik bleef achter met de bankafschriften. Het voelde gelijk als een avontuur. Een ondernemer die om hulp vraagt en je tegelijkertijd ruimte geeft. Dat was spannend, maar ook tof.”
'Ik wist het gelijk: hier ga ik op mijn plek zitten'
In de jaren die volgden raakte Binck in een stroom- versnelling en Jannick zwom mee. “De administratie moest professioneler en we gingen van een paar werknemers naar een heel team. Barbra en Kees kwamen erbij waardoor er genoeg expertise was op het gebied van finan- ce en loonadministratie. Ik kreeg de ruimte om mij te concentreren op de operatie (planning en uitvoering).” Jannick werd teamleider backoffice, later operationeel manager en uiteindelijk financieel directeur.
De komst van Barbra veranderde ook zijn privéleven. “Het was geen liefde op het eerste gezicht, maar na een jaar kwamen we erachter dat we elkaar leuk vonden.” Het geheimhouden van hun relatie lukte welgeteld één week. “Ik zette Barbra stiekem af op de hoek van ons kantoor, maar de vrouw van Mario had ons gezien. Toen Denise vroeg wie er naast mij in de auto zat, loog ik dat het een paar volle vuilniszakken waren. Daar trapte ze natuurlijk niet in! Nu zijn we vier jaar verder en hebben we een Binck-baby.”
Het is ironisch dat deze man degene was die voor structuur zorgde binnen Binck. Jannick is van nature best chao- tisch. “Mario sorteert bij wijze van spreken zijn sleutelbos en ik ben bijna elke dag mijn laptop een keer kwijt. Ik moet mezelf corrigeren en focussen, want anders kan ik echt mijn werk niet doen. Laten we zeggen dat ik hier gestructureerder ben dan thuis. Daar kan ik ontspannen en laat ik de teugels een beetje vieren.” Of hij dan echt zichzelf is op kantoor? “Zeker weten. Een van de redenen waarom ik voor Binck koos was de informele sfeer. Het hoeft allemaal niet zo serieus. Elkaar in de maling nemen en lachen op kantoor; dat vind ik belangrijk. Binnen deze muren heb ik nooit moeite gehad om mezelf te zijn.”
Ondanks dat Jannick zich zo op zijn gemak voelt binnen Binck, brachten de stappen van stagiair naar financieel directeur ook uitdagingen met zich mee. “De eerste keer dat ik iemand geen contract- verlenging gaf? Daar had ik echt buikpijn van. Natuurlijk is zo’n gesprek nog steeds niet leuk, maar je wordt beter in leidinggeven door het te doen. Ik heb mijn voelsprieten moeten ontwikkelen. Wanneer moet ik iemand uitdagen? En wanneer heeft iemand juist een kop koffie nodig en een luisterend oor?” Meer verantwoordelijkheid betekent ook dat je rol minder informeel wordt, hetgeen wat Jannick juist zo belangrijk vindt. “Ik heb een goede balans ge- vonden tussen het zakelijke en het informele. In een ideale wereld geef ik nog meer tijd en aandacht aan mijn collega’s; in de ochtend met iedereen een babbel- tje maken, voordat ik aan het werk begin dat ‘moet gebeuren’. Ik voel de verantwoordelijkheid om te blijven verbinden, ook al is dat soms moeilijk met mijn volle agenda.”
‘Ik heb nachten doorgehaald op kantoor’
Bijna tien jaar bij hetzelfde bedrijf werken bete- kent vaak maar één ding: je wordt blij van je job. Volgens Jannick komt dit vooral door zijn collega’s. “Dingen bereiken met een leuke groep mensen en kijken hoever je samen kunt komen? Daar word ik gelukkig van. Ik heb in de eerste vijf jaar de nodige nachten doorgehaald op kantoor, maar dat deden we met elkaar. Hier heerst een cultuur: we geven niet op. Die gedrevenheid en competitiviteit zit diepgeworteld in Binck. Ik moet geen potje ‘30 Seconds’ spelen met Mario, want dat wordt schreeuwen en valsspelen. Tenzij we bij elkaar in het team zitten.”
Als we Jannick vragen of hij voor altijd bij Binck blijft werken is het even stil. “Ik heb ooit deze uitspraak gehoord: als een tomaat aan één kant zonlicht krijgt, dan wordt die maar aan één kant rijp. Natuurlijk ken ik alleen dit bedrijf, maar ik heb heel veel geluk dat ik hier tien jaar geleden aanbelde. Dit is een unieke ontwikkeling, zowel voor mijn carrière en levenservaring. Ik ben een andere man dan negen jaar geleden en daar ben ik me vaak van bewust. Binck voelt echt als een cadeau.”